Ως οστεοαρθρίτιδα του γόνατος ονομάζεται η φθορά των χόνδρων, των μηνίσκων, των συνδέσμων και των οστών του γόνατος.
Η οστεοαρθρίτιδα είναι ένα φυσιολογικό βιολογικό φαινόμενο εκδηλούμενο με την πάροδο της ηλικίας, γύρω στα 45-50, αλλά επιβαρύνεται από την καταπόνηση, την παχυσαρκία και την κληρονομική προδιάθεση.
Οι βλάβες των μηνίσκων από τη φθορά του χρόνου ή τους καθημερινούς μικροτραυματισμούς λέγεται εκφύλιση μηνίσκων ή εκφυλιστική ρήξη μηνίσκων, αργότερα δε προστίθεται μετά τη φθορά των χόνδρων και φθορά στα οστά.
Στα αρχικά στάδια ένα απλό αναλγητικό όπως η ουσία παρακεταμόλη είναι αρκετό για την ανακούφιση των συμπτωμάτων.
Στη συνέχεια χρησιμοποιούνται αντιφλεγμονώδη που έχουν πιο ισχυρή δράση, αλλά σε μακροχρόνια χρήση, έχουν παρενέργειες.
Στη θεραπευτική αντιμετώπιση της νόσου και εάν υπάρχει μείωση της κινητικότητας, συνιστάται κινησιοθεραπεία της συγκεκριμένης άρθρωσης, με προτεινόμενη άσκηση, το κολύμπι.
Πριν προχωρήσει ο ασθενής στο στάδιο της χειρουργικής θεραπείας, θα ήταν σκόπιμο να δοκιμάσει ένα συνδυασμό φαρμάκων που τα τελευταία χρόνια έχουν δείξει μεγάλη αποτελεσματικότητα.
Τα σκευάσματα αυτά κατατάσσονται στη νέα κατηγορία των χονδροπροστατευτικών/αναπλαστικών και λαμβάνονται σε συνδυασμό, είτε μόνα τους είτε εναλλάξ.
Πρόκειται για τις δραστικές ουσίες γλυκοζαμίνη και διασερεΐνη, που μπορεί να δοθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα, χωρίς ιδιαίτερες παρενέργειες, εάν ο ασθενής ανταποκριθεί θετικά στη δράση τους.
Παράλληλα με τις ουσίες αυτές, οι ορθοπαιδικοί ιατροί έχουμε στη διάθεσή μας πλέον ένα νέο φάρμακο, που έχει αλλάξει σημαντικά την πορεία της οστεοαρθρίτιδας.
Πρόκειται για το υαλουρονικό οξύ, ένα φυσιολογικό συστατικό των αρθρώσεων που έχει αποδειχθεί ότι μειώνεται αρκετά σε ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα, στο σημείο που δεν προστατεύει πλέον την άρθρωση.
Οι εγχύσεις με υαλουρονικό οξύ μπορεί να επιφέρουν σημαντική μείωση ή και εξάλειψη του πόνου για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
